Niedawno mogliśmy obchodzić już 77 rocznicę Powstania Warszawskiego. Była to wówczas największa zbrojna akcja podziemia w Europie, przez Niemców okupowanej. Poprzez decyzję Dowódcy Armii Krajowej gen. Komorowskiego Tadeusza, zaczęła się 01.08.1944r. Przez kolejne 63 dni działacze niepodległościowi rozgrywali bitwę, której to celem była Polska niepodległa, wolna od zbrojnej interwencji niemieckiej a także przewagi sowieckiej. Na podstawie szacunków, ok. 16 tys. ludzi straciło życie w czasie walki o stolicę, natomiast rannych było 25 tysięcy osób, a wśród nich więcej niż sześć tysięcy ciężko rannych. Poza tym, około 30 % osób, które w trakcie Powstania Warszawskiego poległy w walce, to ofiary mordów przeprowadzanych poprzez niemieckie formacje policyjne oraz wojskowe. Niezaprzeczalnie największe zaostrzenie zabójstw na ludności cywilnej nastąpiło podczas pierwszych dwóch tygodni sierpnia 1944 - kiedy wszedł w życie rozkaz Hitlera dotyczący ludobójstwa w Warszawie.
Niestety, pomimo dużego poświęcenia i zadziwiającego bohaterstwa żołnierzy AK, oraz zwykłych cywili - Powstanie nie udało się. Pomimo tego, z pewnością należy dbać o pamięć a także odwagę osób biorących aktywny udział w walkach i po prostu oddać im zwyczajny szacunek, gdyż przecież toczyli bój o wolność i godność człowieka. Dlatego też warto nie tylko w ten 1 dzień w roku, ale i raz na jakiś czas zatrzymać się na kilka chwil w tym codziennym pędzie życia i zastanowić się nad tym, ile wyrzeczeń oraz poświęceń musieli znosić ludzie w tamtych trudnych czasach i w jak honorowy sposób pokazywali swoją odwagę, determinację, heroizm oraz chęć jednoczenia się. Dziś łatwo jest niesłusznie oceniać tych ludzi, jednakże nie zapominajmy o tym, że żyli oni w zupełnie odmiennych realiach niż my. Warto dodatkowo obeznać się porządnie z historią Powstania Warszawskiego, po to aby poznać więcej szczegółów, które są również istotne i potrafią odmienić nasze myślenie niemalże całkowicie. Ukażmy swoją empatię a także respekt.